Arme Hond,

Terwijl ik druk bezig ben met het bewerken van mijn LinkedIn profiel ligt hij beneden op mij te wachten. Te wachten tot we eindelijk eens gaan lopen. Maar ik heb het druk! Eigenlijk te druk om een half uur te wandelen door ons mooie Monnickendam.

Ik moet namelijk solliciteren.

Het bedrijf waar ik momenteel werk, gaat reorganiseren. Dankzij teruglopende inkomsten wordt er 1 vestiging gesloten en 1 vestiging wordt flink ingekrompen. De laatste vestiging wordt dan wel uitgebreid maar dat is zo ver weg dat het reizen langer duurt dan een werkdag. Zoeken naar een andere woning zou natuurlijk kunnen. Via funda is veel te vinden. Maar ja, wensen hè….

• Er moet voor het hondje veel boom en gras in de buurt zijn
• Voor de poezen moet er een tuin bij zitten
• voor mij moet er een winkelcentrum, oud stadscentrum en een bushalte in de buurt zijn
• Voor de echtgenoot moet er een uitvalsweg of een treinstation in de buurt zijn.
• Het kind moet op zichzelf gaan wonen en zijn salaris is al na een week op. Ik houd mijn hart vast als hij er een maand mee moet gaan doen!
• en last but not least het moet baci-proof zijn!!!!



Voor die eerste zaken is nog wel iets te vinden maar een buurt die Baci-proof is, is een heel ander iets!
Het houdt in dat er kinderen in de buurt moeten zijn die hem regelmatig aaien (nu 3 basisscholen in de achtertuin); Geen vreemde honden die loslopen; geen tot weinig autoverkeer in de buurt omdat ik nog altijd bang ben dat hij niets hoort aankomen. En er moeten buren zijn die het niet erg vinden dat zij een wit hoopje op hun bed vinden als hun raam open staat.

Ik heb wel iets gevonden maar dat staat in Monnickendam. Dus daar schieten we niets mee op. Bovendien ligt het ook ietsje boven budget.
Waar moet je in hemelsnaam gaan wonen om op een mooie, betaalbare locatie te zitten die aan alle bovenstaande eisen voldoet en ligt tussen Amsterdam en Grave?

Solliciteren dan maar.

Maar nu eerst de hond……

Slimme telefoons

Het is er dan toch eindelijk van gekomen… Ik ben aan de Smart Phone!

Dankzij een artikel dat ik in het NCT las ( of moet ik zeggen hoorde?) kwam ik er achter dat er inmiddels zoveel nieuwe ontwikkelingen zijn op het gebied van smart Phone software, dat het ook nu voor mij tijd werd om de grote overstap te maken.
Nu moet je niet denken dat ik met een koelkast aan mijn oor liep. Ik had een hele nette degelijke Samsung die zelfs regelmatig in allerlei soaps voorbij kwam.


Alleen het internetten lukte niet en er zaten geen spelletjes op. Bellen, foto’s maken en sms’en ging feilloos. Ik kreeg wel regelmatig geïrriteerde blikken als ik luid piepend een sms zat te maken (piepjes/letters tellen) maar dat was ik inmiddels wel gewend. De binnengekomen berichten kon ik mooi vergroten tot een redelijk leesbare letter.

Dankzij een ‘handige’ mobiele concurrent van mijn provider, kwam ik erachter dat mijn abonnement vernieuwd kon worden.
Gelukkig heb ik een aantal behulpzame collega’s die zodra je iets in de richting van software prevelt, je gelijk de meest recente info krijgt. Dank Heren!
De keuze was tussen een Iphone en een mobiel van merk ? Met Android 2.0.
De Sony Ericson Xperia X3 en een mobiel van HTC waren via mijn provider te krijgen. Helaas was de verkoper een erg snelle jongen die niets kon vertellen over de mogelijkheden die Android 2.0 mij kon bieden op het gebied van spraak. De Iphone wist hij trouwens ook vrij weinig over.
Maar met een echtgenoot, zus en beste vriendin die alle drie een IPhone hebben, leek mij dat de beste oplossing. Als ik ergens tegenaan zou lopen, dan konden zij mij iig weer de goede richting op helpen.


Ik ben nu dus de trotse bezitter van een IPhone G3S (vooral die S is erg belangrijk ivm de software).
Via het menu Algemeen, Toegankelijkheid, kan ik kiezen tussen VoiceOver en Zoomen.
Beide hebben hun voordelen en beperkingen.
De eerste dag dat ik mijn nieuwe speeltje had, was niet zo heel erg denderend. Het gebruik van spraak bij een onbekend iets, was erg confronterend met mijn handicap.
In plaats van een tikje op een icoontje, moet je nu 2 keer tikken om het te activeren. Met 1 keer wordt namelijk verteld wat er onder de knop zit. Scrollen tussen de verschillende pagina’s was dus duidelijk NIET mogelijk. De eerste 24 uur althans. Spelletjes zijn ook niet mogelijk. Schuiven heeft ineens een hele andere betekenis met de VoiceOver aan. En toen ik ’s avonds lekker iets ging drinken met een vriendin, kon ik ineens helemaal niets meer doen omdat ik de spraak niet kon horen…


Het zoomen is daarentegen ideaal voor spelletjes, scrollen, bedienen van het IPod gedeelte, etc.

Een SMS tikken of een URL is weer haast onmogelijk omdat het schermpje 6 keer vergroot wordt. Het vinden van de juiste plek is dus weer wat moeilijk. En bovendien is de vergroting niet groot genoeg om de binnenkomende berichten te lezen. Dan moet dus weer de VoiceOver aan….

Je begrijpt het al: Ik ben inmiddels een ster in het omswitchen tussen de beide toepassingen. Zelfs toen ik per ongeluk het ‘schermgordijn’ aanzette (alles is zwart, alleen de stem doet het nog) lukte het mij om het ‘blind’ weer ‘normaal’ te krijgen. Dus ik kan wel even voort met dit mobieltje!!!

En Baci? Die dendert voort….

oei oei oei

Chaotisch als ik kan zijn, was ik weer eens mijn wachtwoord kwijt. Of eerlijk gezegd: mijn complete accountgegevens...

Gelukkig had ik nog ergens een mailtje vanaf mijn gmail account waardoor ik mijn wachtwoord opnieuw mocht aanmaken.

Ooit geprobeerd? En ook met je ogen dicht? Of in ieder geval met de onderkant van je scherm verborgen achter een vergroting? Nou geloof me, dat is pas een uitdaging!

Om er voor te zorgen dat allerlei vreemde software spontaan codes gaan overnemen en invullen, is er een knop voor de ‘disabled’. Vroeger werd er dan in een rap tempo en in een onverstaanbaar dialect, de code voorgelezen. Gelukkig is er tegenwoordig een betere versie van deze knop. Alsof de voorlezer op het Centraal Station staat, worden de cijfers (letters waren toch te divers en onverstaanbaar) één voor één voorgelezen terwijl er op de achtergrond een horde mensen een trein probeert te halen. Althans zo klinkt het. Na wat gefrut en fout typen, heb ik mijn zaakjes weer op orde.


Schrijven dus maar weer!!!!